Mindfuck
Mijn brein gaat alle kanten op, bijna altijd. Het helpt me dat ik weet hoe ik hoe ik mijzelf kan managen. Soms voelt het alsof ik midden op een kruispunt in een Indiase metropool sta, weet welke kant ik op wil maar zoveel zie, hoor en ruik, tegelijk welteverstaan, dat ik dankbaar mijn ademhaling als redmiddel gebruik. Daarmee mijn focus terug kan brengen, rust creëer in mijzelf en in beweging kom, richting mijn oorspronkelijke doel.
Prikkels die niet perse negatief zijn, of me doen verlammen, eerder een aanzet zijn tot creativiteit, nieuwe ideeën of routes en sublieme inzichten of hypotheses. Ik ervaar het in elk geval meestal positief. Dan nog heb ik er een klus aan mijzelf hierin te trainen en onderhouden zodat ik niet allerlei dingen start en overal losse eindjes of chaos achterlaat.
Wat is nu de relatie met natuurlijk bevallen?
Ik geef je 2 basis tools die je helpen als beste hulp naar het volbrengen van een natuurlijke bevalling, de reden en onderbouwing vanuit mijn praktijkervaring waarom het meestal niet “lukt”. Want ik kan er wel geloof en vertrouwen in hebben maar dat is niet genoeg.
1. Ademhalen
2. Je doel scherp hebben
Iedere zwangere, en ook alle niet zwangeren, weet dat ademhalen sowieso de sleutel is tot leven. Daar hoef je geen cursus voor te volgen en liefst al helemaal niet die waar je instructies met ritmes wordt geadviseerd. Hartstikke lastig al die ballast in je brein. Vrouwen die in de eerste fase puffen alsof ze op het eind zijn en andersom, alles zag ik voorbij komen.
Het doel, de geboorte, zo natuurlijk mogelijk. Zoals het bedoeld is, genialer dan Artificial Intelligence. Als je de universele wetten snapt en op jezelf vertrouwt dan heb je naar mijn idee alle interessante informatie over hormonen, bewegen, technieken, centimeters en kloktijden niet nodig.
Okay, misschien vanuit nieuwsgierigheid, maar realiseer je dat zolang je tijdens je bevalling druk bezig bent in je hoofd, “Heb ik nu wel de juiste houding zodat er genoeg oxytocine vrijkomt of was het nou de endorfine die ik nodig had?”, de kans dat het niet stroomt groot is.
Je baby gaat geboren worden en je wil zo min mogelijk medicaliserende poespas.
De cijfers
Peristat is een tool waar verloskundigen uit de eerste lijn (de wijk, de fysiologische zorg) en de tweede lijn (klinisch verloskundigen en gynaecologen) en kinderartsen hun data naar toe sturen.
Als je wat ervaring hebt met het interpreteren van cijfers, kun je daar best een beeld krijgen over de uitkomsten in de geboortezorg.
Dan zul je algauw ontdekken dat er ook verwarring ontstaat. Verwijzingen tijdens de baring kunnen namelijk maar onder 1 item weggezet worden. Je kiest 1 medische indicatie en pijnbestrijding valt daar ook onder, ook al is dat een wens of keuze.
Pijnbestrijding, of -stilling, staat op een gedeelde eerste plek samen met de niet vorderende ontsluiting. Met een beetje fantasie kun je je wel voorstellen dat het afhangt van de situatie en voorkeur van de zorgverlener welke indicatie gekozen wordt voor de registratie. Een niet vorderende baring heeft meer gewicht voor alle partijen en heeft ook voorrang op de pijnstillingswens bij het toezeggen van de toch al schaarse ziekenplek als gevolg van de druk in de zorg.
Een levendig veelvoorkomend scenario uit de praktijk
Een vrouw gaat bevallen, laten we zeggen, van haar eerste kind. Alles is nieuw, spannend en ze heeft zich goed voorbereid op het grote avontuur. In de cursus heeft ze geleerd over de J ademhaling en de roosademhaling en ook de partner weet inmiddels dat alleen een washandje op haar voorhoofd niet voldoende is en support haar en zet zijn eigen zenuwen aan de kant.
Opgetogen dat het eindelijk begonnen is, het krampje wordt een kramp, de duur en het tempo lopen op en de uren strijken voorbij. Op enig moment verschijnt de Despair fase.
“Hoe lang gaat dit nog duren en hoe erg wordt het nog?”
Hoewel een bevalling vaak wordt vergeleken met een marathon lopen, heb je nu geen mogelijkheid de kilometers te tellen, die je gehad of nog te gaan hebt, zo je wilt. Bij een bevalling weet je pas dat je echt klaar bent als de placenta geboren is, dus na de triomf van de eerste ontmoeting met je baby.
Terug naar Despair, het keuze moment. Ga je door of ga je voor de escape? Interne en externe dialogen vinden plaats en opties worden overwogen al dan niet met de verloskundige.
De keuze
In het kader van mijn boodschap kies ik nu de Escape. Je kunt je voorstellen dat die fase van wanhoop wel even duurt. Het is geen pauze moment want je hebt continue een wee, dus je gaat in en uit, heen en weer, omhoog en omlaag. Op dat moment is je brein actief en in chaos en ‘het’ stroomt dus niet of nauwelijks. Veel vrouwen kiezen op dat moment vaak wel voor een inwendig onderzoek, uit nieuwsgierigheid of om houvast te vinden, en tekenend voor de overgang naar de volgende fase, het is vaak zo tussen de 4 en 6 centimeter. Mwoa, anders dan gehoopt, gewenst, niet spectaculair genoeg. Omdat ik zelf een hekel heb om tijd en centimeters te gebruiken als houvast, weet ik als geen ander dat framing van de boodschap ook bepalend kan zijn in een proces.
De combinatie van deze, voor het gevoel, matige vooruitgang én wanhoop is de reden dat meer dan 50% kiest voor de escape. Elke vorm van pijnstilling is goed dan, als-het-maar-even-ophoudt! Niet wetende waaraan dan wel vast te houden.
Adem en Doel
Mits er geen signaal is dat de conditie van de aanstaande moeder of baby medische zorg nodig heeft is het dus een keuze. Een kwestie van; “Ga ik ervoor of niet?” Afhankelijk van het al dan niet stevig verankert doel of drijfveer, heb je meer of minder houvast.
Wat kunnen je nu echt leren van ‘vroeger’, toen vrouwen weinig tot geen keuze hadden en pijnstilling nicht im frage? Toen er geen studie werd gedaan naar hoe hormonen werken tijdens de bevalling maar ze met hun handen in de wastobbe zaten en zorgden dat er eten op tafel kwam.
In elk geval, als er geen alternatief is hoef je je niet af te vragen of je gebruik wil maken van alle opties die er zijn vandaag de dag en ook dat het hebben van meer keuzes het leven niet altijd makkelijker maakt.
Moed voor Moeders
Al jaren zie ik helaas, ondanks het diverse aanbod van allerlei vernieuwende, hippe en “helpende” informatie, geen daling in deze kromme medische indicaties. Er dus echt een andere boodschap en begeleiding nodig!
Dan, en alleen dan is het mogelijk dat wensen werkelijkheid worden. Met op de koop toe dat het percentage traumatische ervaringen en de problematiek van capaciteit en kosten in de zorg afnemen.
Ben je nu zwanger en je hebt de wens voor een bewuste en natuurlijke bevalling, je weet wat je te doen staat!
En als je dan toch tijd over houdt omdat je niet naar die onzinnige cursussen gaat, heb je vast tijd om andere relevante zaken voor te bereiden. Ik help je met deze Steengoeie Starters.
0 Reacties