Hot topic, ook in de geboortezorg.
Dat als je niet uitkijkt, er allerlei handelingen worden gedaan waar iemand achteraf een trauma aan overhoudt. Ik geloof dat angst en weerstand een evenzo grote trigger is. Om trauma te ervaren of onbedoeld te veroorzaken.
Berichten op social media, die je bewust willen maken van je keuzevrijheid, het bewaken van je grenzen en het pakken van je regie tijdens een bevalling, zijn vaak wel echt goed bedoeld. Niemand zit te wachten op een trauma zeker niet wanneer je het ook nog generationeel doorgeeft aan je kind.
Hoe kan dan zo een goedbedoelde boodschap een omgekeerd effect creëren. “Zij – tegen – wij” en; “Er wordt ons vrouwen iets aangedaan.”
De ene partij (zwanger) wil krampachtig vermijden, de ander (verleent zorg) durft niet te bewegen uit angst het verkeerde te doen.
Lekker ontspannen en in vertrouwen bevallen zo.
Geboorteplan versus protocollen
Mensen willen niet in een hokje geplaatst worden. Persoonlijke aandacht in plaats van protocollen. Wat mij betreft, logisch.
Al een aantal jaar wordt er gebruik gemaakt van een geboorteplan. Een format waar je je wensen t.a.v. de bevalling in beschrijft.
Veel zorgverleners die ik spreek voelen zich 2-0 achter staan bij het lezen van zo’n geboorteplan.
Dan kan dat natuurlijk aan de onzekerheid liggen van die persoon. Dat onderwerp diep ik nu niet uit.
Eerder nog hoor ik de vermoeidheid. Alweer zo’n lijst met wat er allemaal niet mag. De zorg wordt er niet leuker op voor sommigen.
Het is de cliënt versie van een medisch protocol. Paradoxaal toch? Om onpersoonlijke geprotocolleerde zorg te voorkomen wordt de zorgverlener in het hokje ‘systeem’ geplaatst.
Persoonlijk contact komt echt van 2 kanten
Het is zo simpel. Denk ik echt. Als er wat meer begrip is voor elkaar. Wat meer achtergrond informatie delen, als cliënt en als zorgverlener.
Dat je kan vertellen wat je wensen zijn, waarom. Vooral wat jouw eigen angst of weerstand is, en niet een collectief vrouwending.
Hoe je benaderd wil worden, wat voor jou werkt. Dat je ondertussen zelf werkt aan je het voelen van je grenzen. Daar gehoor aan geeft, en je uit durft te spreken. Het werkelijk regie nemen over jouw leven.
En vraag eens aan de ander waarom er voor bepaalde handelingen wordt gekozen. Onderzoek waar er ruimte is om tegemoet te komen aan wensen en mogelijkheden.
De Nederlandse geboortezorg is uniek! Keuzevrijheid, zelf weten waar en hoe je gaat bevallen is niet vanzelfsprekend.
Voor professionals speelt ervaring mee, en moed. Iedere verloskundige kan zichzelf leren stretchen. Daar heb je tijd voor nodig, om je veilig te voelen om af te wijken van de nauwe marges van protocollen. Want dat is absoluut een voorwaarde (overal natuurlijk), dat iemand zich veilig voelt.
Maar je hebt ook een kans nodig, vanuit de cliënt, zodat je samen de beste ervaring kunt beleven. Je wil niet dat jouw zorgverlener tijdens de bevalling in die fight, flight of freeze stand staat als jij haar nodig hebt.
Dat kan zomaar trauma voor 2 (of 3, incl. partner) veroorzaken. Onbedoeld.
Er is ook goed nieuws! Het kan anders, constructiever. Met als ultieme wens dat bevallen op zijn Hollands kan blijven bestaan. Dat lees je hier.
0 Reacties